Jo më kot shkrimtarët dhe poetët quhen "inxhinierë të shpirtrave njerëzorë". Ndonjëherë një frazë e përshtatshme nga një roman apo poezi mund të thotë më shumë për natyrën njerëzore sesa hulumtimi më i plotë psikologjik.
Shumë "margaritarë" të vërtetë të vëzhgimit psikologjik mund të gjenden në veprat e A. Pushkin. Një nga këto citate, i cili u nda nga burimi origjinal dhe filloi të "jetonte jetën e tyre në gjuhë" mund të konsiderohet fraza "Zakon na është dhënë nga lart".
Larina plaku dhe zakoni
Fraza rreth zakonit "të dhënë nga lart", e cila u bë me krahë, erdhi nga romani i Pushkin në vargun "Eugene Onegin". Plotësisht ky mendim tingëllon kështu:
"Zakon na është dhënë nga lart, Ajo është një zëvendësim i lumturisë ".
Me këto fjalë, poeti përmbledh përshkrimin e fatit të nënës Tatjana dhe Olga Larin. Vlen të përmendet se kjo heroinë - ndryshe nga babai i vajzave - nuk quhet as me emër. Emri mund të ishte gjithçka - një fat i tillë dukej kaq tipik për fisniket e reja të asaj epoke.
Në rininë e saj, nëna e Tatjana-s shfaqet si një nga ato që kritiku letrar V. Belinsky me përbuzje i quajti "virgjëresha ideale". Rrethi i saj i leximit përbëhet nga romane franceze dhe angleze, në të cilat ajo nuk thellohet thellë, gjë që nuk ndërhyn në imitimin e jashtëm. Ndërsa një heroinë romantike "meriton", ajo është fejuar me një, por dashuron një tjetër. Sidoqoftë, i dashuri është shumë larg idealit romantik - një dandy i zakonshëm dhe një lojtar.
Dëshira për t'u rrethuar me imazhe romantike arrin në pikën që fisnikja e re u jep emra francezë shërbëtorëve të saj ("ajo e quajti Polina Praskovya"). Por koha kalon, vajza martohet, zhytet në jetën e përditshme, merr drejtimin e fermës në pasuri. Gradualisht, kjo mënyrë e jetës bëhet e zakonshme, dhe tani heroina është mjaft e kënaqur me jetën e saj. Ndoshta ajo nuk mund të quhet çmendurisht e lumtur - por stabiliteti i jetës së saj të zakonshme është mjaft i kënaqshëm për të.
Burimi
Duke përmbledhur "biografinë" e Larina Sr., A. Pushkin citon në një përkthim falas thënien e shkrimtarit francez F. Chateaubriand: "Nëse do të kisha marrëzi të besoja akoma në lumturi, do ta kisha kërkuar në një zakon " Drafte kanë mbijetuar, të cilat tregojnë se fillimisht kjo frazë supozohej të hidhej në gojën e Onegin - heroit iu desh t'ia thoshte këtë Tatjana, duke e shpjeguar veten pasi kishte marrë letrën. Ndoshta, autori e braktisi këtë ide sepse mund të lindnin disa kontradikta, sepse Onegin thjesht përfaqëson zakonin si armik të lumturisë ("Unë, pa marrë parasysh sa të dua, duke u mësuar, unë do të pushoj së dashuruari menjëherë").
Sidoqoftë, këto fjalë do të futeshin mjaft organikisht në imazhin e Onegin. Shpjegimi i Evgeny me Tatiana nuk është vetëm një përplasje e fantazive të një vajze të re me realitet të ashpër, është një përplasje e romantizmit dhe realizmit, e cila ndodhi në veprën e A. Pushkin në një periudhë të caktuar.
Në Eugene Onegin, ky motiv zë një vend të rëndësishëm. Lensky - një i ri i prirur romantikisht - vdes, në pamundësi për t'i bërë ballë përplasjes me një realitet të ashpër. Sidoqoftë, autori nuk i kursen as poezitë e tij dhe as poetin më të ri: sipas autorit, Lensky ishte i destinuar të harronte poezinë dhe aspiratat romantike për rininë, të zhytej në jetën e përditshme dhe të bëhej një qytetar i zakonshëm. Me fjalë të tjera, e njëjta gjë që i ndodhi nënës së Tatjana-s duhej t’i kishte ndodhur Lensky-t: zëvendësimi i lumturisë me zakon. Kjo kundërshtim i jep një verdikt të pamëshirshëm romantizmit, nga i cili u nda kohët e fundit vetë Pushkin.
